در عصر حاضر با قطع عضو از بدن انسان و پیوند به دیگران میتوان افراد بسیاری را از مرگ و یا نقص عضو شدن رهایی بخشید. امروزه این عمل به امری رایج در دنیا تبدیل شده است و روزانه جراحیهای بسیاری به این منظور صورت میپذیرد. از دیدگاه اغلب فقیهان شیعه، حکم اولی قطع و پیوند عضو، حرمت میباشد، و در صورت بروز عناون ثانویه (حفظ حیات مسلمان) حکم به جواز پیوند دادهاند. این در حالی است که در قانون پیوند اعضا، یکی از شروط جواز پیوند، اذن فرد در حال(وصیت) دانسته شده است. واین شرط با فتوای امام خمینی(ره) که این نوع وصیت را دارای اشکال میدانند؛ معارضه دارد. از همین روی بوده که نگارنده بر آن آمده تا با روشی توصیفی- تحلیلی به واکاوی اشکال مطرح شده به وصیت به پیوند اعضا از دیدگاه امام خمینی(ره) بپردازد.لذا پس از بررسیهای صورت گرفته در پایان نویسنده به این نتیجه میرسد که این وصیت از پنج اشکال مطرح شده پیرامون آن(مشرِّع نبودن وصیت، وصیت به امر معدوم، عدم مالکیت موصی نسبت به موصیبه، اشکال از جانب عقد وصیت و شرایط موصیله) از دیدگاه امام خمینی فقط از جهت مشرِّع نبودن وصیت با مشکل مواجه است.