مسئله مربوط به آسیبهای اجتماعی از دیرباز در جامعه بشری مورد توجه اندیشمندان بوده است. همزمان با گسترش انقلاب صنعتی و گسترش دامنه نیازمندیها، محرومیتهای ناشی از عدم امکان برآورده شدن خواستها و نیازهای زندگی موجب گسترش شدید و دامنهدار فساد، عصیان، تبهکاری، سرگردانی، دزدی و انحراف جنسی و دیگر آسیبها شده است. هر چند اکثر مشکلات اجتماعی انواعی تکراری در طول نسلهای مختلف هستند، اما چنانکه مشاهده میشود برخی از این انواع در برخی نسلها اهمیت بیشتری پیدا کرده است و حتی برخی انواع این آسیبها در نسلهای بعدی زاده شدهاند. خدمات روانشناسان به عنوان قشر متخصص میتواند از آسیبهای اجتماعی پیشگیری کند و برای سلامت روان جامعه ایرانی باید به این قشر توجه جدی کنیم. روش تحقیق حاضر کیفی و از نوع کتابخانهاي (مروري) است و میخواهد مشخص کند که روانشناسان چه نقشی را در کاهش و پیشگیري از آسیبهاي اجتماعی داشتهاند؟ نتایج پژوهش حاضر نشان میدهد که آسیبهاي اجتماعی اگه به موقع شناسایي و آسیبشناسی شوند قابل کنترل و پیشگیري هستند.